Geçen haftaki köşemizde “düğünlerimiz” isimli konuyu ele almıştım. Olumlu olumsuz geri dönüş yapan okurlara teşekkür ediyorum. Eksik olmayın. Var olun. Yazılan metne katılan olacağı gibi muhtemelen katılmayan da olacaktır. İnsanın doğası bu şekildedir zaten. Hayatın akışı budur. Tersini iddia etmek abes olur.
İnsanın kendisini keşfetmesi gerekir. Bu sadece bir alan için geçerli değildir. Her alanda bu böyledir.
Platonun güzel bir sözü vardır. Der ki, İnsanın kendini keşfetmesi en büyük zaferdir. İnsan öncelikle kendini keşfetmeli. Bilgisiyle, okumasıyla, anlaması, anlamlandırmasıyla, anlatmasıyla… Cümleler uzayıp gider.
İnsanlara faydalı olmak. Yardımcı olmak. Hemhâl olmak. Kendisi için istediği güzel bir şeyi kardeşi için de istemek.
İnsan…
Bir vakti diğer vaktini tutmayan,
İnsan…
Aceleci.
İnsan…
Hırslı.
İnsan…
Vurdumduymaz.
İnsan…
Bencil.
İnsan…
Huysuz.
İnsan…
Nankör.
İnsan…
Uzayıp gider cümleler. Peşinden kimseler.
Ey insan…
Kaf dağı kadar yüksekte olsa da gözün, kefene sığacak kadar küçüksün.
